Blood disorders, circulatory problems, and lung issues may negatively affect your blood oxygen saturation level, as they may prevent you from adequately absorbing or transporting oxygen. Examples of conditions that can affect your O₂ saturation level include:

• Chronic obstructive pulmonary disease (COPD), including emphysema and chronic bronchitis
• Asthma
• Collapsed lung (pneumothorax)
• Anemia
• Heart disease (In relate to BPM, ex: PARR function)
• Pulmonary embolism
• Congenital heart defects

The most common method of measuring oxygen saturation is pulse oximetry. It is an easy, painless, non-invasive method wherein a probe is placed on the fingertip or earlobe to measure the oxygen saturation indirectly.

Measurement of oxygen saturation is particularly important for patients with health conditions that can reduce the level of oxygen in the blood. These conditions include chronic obstructive pulmonary disease (COPD), asthma, pneumonia, lung cancer, anemia, heart failure, heart attack, and other cardiopulmonary disorders. For adults, the normal range of SpO₂ is 95 – 100%. A value lower than 90% is considered low oxygen saturation, which requires external oxygen supplementation.

The most common symptoms of hypoxemia include headache, rapid heart rate, coughing, shortness of breath, wheezing, confusion, and blueness of the skin and mucus membranes (cyanosis). A drop in oxygen saturation below the critical level should be treated with oxygen supplementation. Depending on the severity of the condition, a physician can prescribe supplemental oxygen, which has the most direct effect on the oxygen saturation level. Under clinical use, technical mishaps such as circuit disconnection, airway dislodgement or obstruction, or inadequate oxygen administration were identified sooner and providers could respond before adverse events occurred.

Eating a healthy and balanced diet can also help improve blood oxygen saturation. Since iron deficiency is one of the major causes of low oxygen saturation, eating foods that are rich in iron, such as meat, fish, kidney beans, lentils, and cashew nuts, can be helpful.

დიაბეტი დაავადებაა, რომლის დროსაც ადამიანის სისხლში გლუკოზის, იგივე შაქარის შემადგენლობა არის ნორმაზე მაღალი. გლუკოზა ენერგიის მთავარი წყაროა , რომელსაც ორგანიზმი საკვებისგან მოიპოვებს. ინსულინი ჰორმონია, რომელსაც პანკრეასი გამოყოფს. ის ორგანიზმს ეხმარება საკვებიდან მიღებული გლუკოზის ენერგიის წყაროდ გამოყენებაში.

ხანდახან ორგანიზმი ვერ გამოყოფს საკმარის ინსულინს (ან საერთოდ ვერ გამოყოფს) ან ვერ იყენებს მას დანიშნულებისამებრ. ამ დროს გლუკოზა რჩება ორგანიზმში და ვერ აღწევს უჯრედებამდე. დროთა განმავლობაში, გლუკოზის დაგროვება ორგანიზმში იწვევს ჯანმრთელობის პრობლემებს. მიუხედავად იმისა, რომ დიაბეტი არ იკურნება, პაციენტისთვის შესაძლებელია მისი მართვა და ჯანმრთელობის შენარჩუნება.

დიაბეტის სიმპტომებია::

• გაძლიერებული წყურვილის შეგრძნება და შარდვა
• გაძლიერებული შიმშილის შეგრძნება
• დაღლილობა
• მხედველობის გაორება
• მგრძნობელობის დაქვეითება ხელებსა და ფეხებში
• ჭრილობები, რომლებიც არ ხორცდება
• უჩვეულო წონის კლება

პირველი ტიპის დიაბეტის სიმპტომები სწრაფად ვითარდება - რამდენიმე კვირაში. მეორე ტიპის დიაბეტის სიმპტომები ხშირად ნელა ვითარდება-წლების განმავლობაში. რიგ შემთხვევებში მეორე ტიპის დიაბეტის სიმპტომები შესაძლოა ვერც კი შეამჩნიოთ. მეორე ტიპის დიაბეტით დაავადებულების უმრავლესობას სიმპტომები არ აღენიშნებათ. ზოგჯერ პაციენტები მხოლოდ მაშინ იგებენ, რომ დიაბეტი აქვთ, როცა ამ დაავადების თანმხლები პრობლემები შეაწუხებთ, როგორიცაა მხედველობის გაორება ან გულთან დაკავშურებული პრობლემები

დიაბეტის ყველაზე გავრცელებული ტიპებია პირველი ან მეორე ტიპი და გესტაციური დიაბეტი.

შაქრიანი დიაბეტი ტიპი 1 - თუ თქვენ გაქვთ შაქრიანი დიაბეტი ტიპი 1, თქვენი ორგანიზმი ვერ წარმოქმნის ინსულინს. თქვენი იმუნური სისტემა უტევს და ანადგურებს პანკრეასის უჯრედებს, რომლებიც გამოყოფს ინსულინს. დიაბეტი ტიპი 1 ძირითადად უვითარდებათ ბავშვებსა და მოზარდებს, თუმცა მისი განვითარება ნებისმიერ ასაკშია შესაძლებელი. ამ ტიპის დიაბეტით დაავადებულმა პაციენტებმა ყოველ დღე უნდა მიიღონ ინსულინის გარკვეული დოზა.

Tშაქრიანი დიაბეტი ტიპი 2 - თუ თქვენ გაქვთ შაქრიანი დიაბეტი ტიპი 2, თქვენი ორგანიზმი ვერ წარმოქმნის ან იყენებს ინსულინს დანიშნულებისამებრ. დიაბეტი ტიპი 2 შესაძლოა განვითარდეს ნებისმიერ ასაკში, თუმცა ხშირ შემთხვევაში ვითარდება საშუალო ასაკის შემდეგ. თუ თქვენ გქონდათ გესტაციური დიაბეტი, იზრდება ალბათობა, რომ მოგვიანებით აღმოგაჩნდეთ დიაბეტი ტიპი 2. რიგ შემთხვევებში, ორსულობის დროს აღმოჩენილი დიაბეტი სწორედ მეორე ტიპის დიაბეტია.

გესტაციური დიაბეტი - გესტაციური დიაბეტი უვითარდებათ ქალებს, რომლებიც ორსულად არიან. ძირითადად, ამ ტიპის დიაბეტი ბავშვის დაბადების შემდეგ ქრება, თუმცა თუ თქვენ გქონდათ გესტაციური დიაბეტი, იზრდება ალბათობა, რომ მოგვიანებით განგივითარდეთ დიაბეტი ტიპი 2. რიგ შემთხვევებში, ორსულობის დროს აღმოჩენილი დიაბეტი სწორედ მეორე ტიპის დიაბეტია.

დიაბეტის სხვა ტიპები - ნაკლებად გავრცელებული ტიპებია: მონოგენური დიაბეტი , რომელიც გენური მუტაციის შედეგად მიიღება და კისტურ ფიბროზთან დაკავშირებული დიაბეტი.

დიაბეტი ტიპი 1 ვითარდება, როცა თქვენი იმუნური სიტემა, ანუ ორგანიზმის თავდაცვის სისტემა ინფექციის წინააღმდეგ, უტევს და ანადგურებს პანკრეასის ბეტა უჯრედებს, რომლებიც წარმოქნმნიან ინსულინს. მეცნიერები მიიჩნევენ, რომ პირველი ტიპის დიაბეტს იწვევს გენეტიკა და გარემო ფაქტორები, როგორიცაა მაგალითად, ვირუსები, რომლებმაც შესაძლოა გაააქტიუროს დაავადება. კვლევები, როგორიცაა TrialNet მუშაობენ პირველი ტიპის დიაბეტის გამომწვევი მიზეზის აღმოჩენაზე, მისი პრევენციის ან შენელების გზებზე.

ჭარბწონიანობა და არასაკმარისი ფიზიკური დატვირთვა - მეტია ალბათობა, განგივითარდეთ დიაბეტი ტიპი 2, თუ არ ხართ ფიზიკურად აქტიური და გაწუხებთ ჭარბი წონა.

ჭარბწონიანობა და არასაკმარისი ფიზიკური დატვირთვა - მეტია ალბათობა, განგივითარდეთ დიაბეტი ტიპი 2, თუ არ ხართ ფიზიკურად აქტიური და გაწუხებთ ჭარბი წონა. ზედმეტი წონა ხშირია მეორე ტიპის დიაბეტის დროს და ხანდახან იწვევს ინსულინისადმი რეზისტენტობას. სხეულის ცხიმის განაწილებაც მნიშვნელოვან როლს თამაშობს მეორე ტიპის დიაბეტის ჩამოყალიბებაში: ზედმეტი ცხიმი მუცლის არეში დაკავშირებულია ინსულინ-რეზისტენტულობასთან და გულ-სისხლძარღვთა დაავადებებთან. თუ გნებავთ შეამოწმოთ, ხართ თუ არა თქვენი წონის მიხედვით დიაბეტი ტიპი 2-ის რისკ ჯგუფში, გადახედეთ სხეულის მასის ინდექსის (BMI) ცხრილებს.

ინსულინრეზისტენტობა - დიაბეტი ტიპი 2 ძირითადად იწყება ინსულინრეზისტენტობით. ამ დროს კუნთი, ღვიძლი და ცხიმის უჯრედები ვერ იყენებენ ინსულინს დანიშნულებისამებრ. ამის შედეგად, ორგანიზმს სჭირდება მეტი ინსულინი იმისთვის, რომ უჯრედებს გლუკოზა მიაწოდოს. თავდაპირველად პანკრეასი გამოყოფს მეტ ინსულინს, რომ დააკმაყოფილოს ორგანიზმის გაზრდილი მოთხოვნა. დროთა განმავლობაში, პანკრეასი ვეღარ გამოყოფს საკმარის ინსულინს და სისხლში გლუკოზის დონე იმატებს.

მეტია ალბათობა, განგივითარდეთ დიაბეტი ტიპი 2, თუ თქვენი ასაკი 45 წელს აღემატება, თქვენს ოჯახურ ისტორიაში არის დიაბეტი, ან გაწუხებთ ჭარბი წონა. არასაკმარისი ფიზიკური დატვირთვა და სისხლის მაღალი წნევა ასევე ზრდის დიაბეტი ტიპი 2-ის განვითარების შანსს. გარდა ამისა, ალბათობა იზრდება თუ გაქვთ პრედიაბეტი ან ორსულობისას გქონდათ გესტაციური დიაბეტი. გაიგეთ მეტი დიაბეტი ტიპი 2-ის რისკ ფაქტორების შესახებ.

‘ნორმალური ტემპერატურა’ საშუალოდ 37 °C (98.6 ° F)-ის ფარგლებშია, თუმცა ნორმა ყველა ადამიანისთვის განსხვავებულია. ტემპერატურა იცვლება ასაკთან ერთად და დღის მონაკვეთებს შორისაც. ყველაზე დაბალი სხეულის ტემპერატურა არის დილით, ყველაზე მაღალია საღამოს და ოდნავ დაბალი ღამით.

სამედიცინო თვალსაზრისით, ძალიან მნიშვნელოვანია სხეულის ტემპერატურის გაზომვა, რადგან არაერთი დაავადებისთვისაა დამახასიათებელი ტემპერატურის ცვლილებები. ასევე, სხეულის ტემპერატურის გაზომვასთან ერთად შესაძლებელია დაავადების პროგრესირების მონიტორინგი და მკურნალობის ეფექტურობის დადგენა ექიმის მიერ. ცხელება არის კონკრეტული დაავადების სტიმულით გამოწვეული რეაქცია, რომლის დროსაც დადგენილი ტემპერატურის კონტროლის ცენტრი იცვლება, რათა ხელი შეუწყოს დაავადების დროს სხეულის დაცვითი მექანიზმების ამოქმედებას. ცხელება სხეულის ტემპერატურის პათოლოგიური (დაავადებით გამოწვეული) მომატების ყველაზე ხშირი ფორმაა.

ტემპერატურის გაზომვისას მნიშვნელოვანია განსხვავება დაფიქსირდეს თერმომეტრის ტექნიკურ სიზუსტესა და კლინიკურ სიზუსტეს შორის. ტექნიკური სიზუსტე დგინდება თერმომეტრის იდეალური მდგომარეობის გარანტიით და ინსტუმენტის ხარისხის შესაბამისობით ტექნიკურ სტანდარტებთან. მაღალი ხარისხის თერმომეტრებისათვის დადგენილია +/- 0.1°C სიზუსტე როგორც საუკეთესო სტანდარტი. მომხმარებელმა უნდა გაარჩიოს ტექნიკური სიზუსტე გაზომვის სიზუსტისაგან. მაჩვენებლის ცვლილება, რომელიც შესაძლოა გამოწვეული იყოს გაზომვის ადგილითა და დროის ცვლილებით, დამოკიდებულია ფიზიოლოგიურ მიზეზებზე და არა თერმომეტრის არაზუსტ მუშაობაზე.

რექტალური - სხეულის ტემპერატურის ყველაზე სანდო მაჩვენებლის მიღება შესაძლოა თერმომეტრის მოათვასებით სწორ ნაწლავში. ეს გაზომვა ზუსტია და ნაკლებია ცდომილება. ნორმალური დიაპაზონი დაახლოებით: 36.2-37.7 °C ფარგლებში მერყეობს.

ვაგინალური - რექტალურ მაჩვენებლებთან შედარების ქალებში ტემპერატურის ვაგინალური გზით გაზომვა შედარებით დაბალ შედეგებს აჩვენებს 0.1°C 0.3°C. -ით.

ყური - ყურის ტემპერატურის გაზომვა შესაძლებელია ინფრაწითელი სენსორით. თერმომეტრის თავი თავსდება ყურის არხში და შედეგები 1 წამში ვლინდება! სიცხის გაზომვის ეს მეთოდი გარდა იმისა, რომ მოსახერხებელია, ძალიან სანდოა ,თუკი მისი სიზუსტე კლინიკურადაა დამტკიცებული. გამორჩეული დიზაინისა და ხარისხის ყურის თერმომეტრი ზუსტად ზომავს შედეგებს. თავის ოპტიმიზირებული ფორმა განაპირობებს შედეგების სანდოობის ჩვილებსა და ბავშვებში.

ორალური - პირის ღრუში ტემპერატურის გაზომვა ხდება ბუკალური (ლოყის შიდა) გაზომვის მეშვეობით ან სუბლინგუალური გზით (ენის ქვეშ). ორივე გაზომვის მეთოდი რექტალურ ტემპერატურასთან შედარებით უფრო დაბალ მაჩვენებლებს აფიქსირებს 0.3°C-0.8°C . სუბლინგუალური (ენის ქვეშ) გაზომვის მეთოდი უფრო ზუსტია, ვიდრე ბუკალური (ლოყის შიდა).

შუბლი - სხეულის ტემპერატურის გაზომვისთვის შუბლის ტემპერატურა ყველაზე ნაკლებად ინვაზიური და კომფორტული გზაა. უბრალოდ მოათავსეთ თერმომეტრი პაციენტის შუბლთან და ინფრაწითელი სენსორი აღიქვავს უმაღლეს მაჩვენებელს , ხოლო მეორე სენსორი ზომავს გარემოს ტემპერატურას. ამ ორ მაჩვენებელს შორის სხვაობა გაანალიზდება და კლინიკურად დამტკიცებული ბალანსის მეშვეობით , სხეულის ტემპერატურა გამოისახება LCD ეკრანზე.

იღლიის ქვეშ - სხეულის ზედაპირის ტემპერატურის გაზომვა კლინიკურად ხდება იღლიის ქვეშ (აქსილარული გაზომვა) და საზარდულში. ორივე შემთხვევაში, კიდურას ეჭდება სხეული, რომ გარემოს ტემპერატურის გავლენა შემცირდეს. გაზომვის ამ გზას საკმაოდ დიდი დრო სჭირდება. რექტალურთან შედარებით მოზრდილებში აქსილარული გაზომვა 0.5 °C- 1.5 °C უფრო დაბალ მაჩვენებლებს აფისირებს, ჩვილებში კი მონაცემთა შორის სხვაობა ბევრად უფრო მცირეა.

არსებითად მართალია, რომ შედეგი დამოკიდებულია იმაზე, თუ საიდან ვზომავთ ტემპერატურას. ამიტომ საზოგადოდ მიჩნეული კონსენსუსის მიუხედავად, უბრალოდ არ არსებობს ნორმალური ტემპერატურა. ამავდროულად, ჯანმრთელი ადამიანის სხეულის ტემპერატურა იცვლება ფიზიკური დატვირტვისა და დროის ცვლილებასთან ერთად. რექტალური ტემპერატურის შემთხვევაში 0.5 °C სხვაობა საღამოს ტემპერატურასთან შედარებით ფიზიოლოგიურად ითვლება.

სხეულის ტემპერატურა იმატებს ფიზიკური დატვირთვის დროს. უხეშად რომ ვთქვათ, განსხვავდება ცენტრალური და ზედაპირული ტემპერატურა. ზედაპირული ტემპერატურა იზომება კანის ზედაპირზე და წარმოადგენს სხეულის ცენტრალური ტემპერატურისა და გარემოს ტემპერატის ნაერთს. ცენტრალური ტემპერატურა იზომება სხეულის ღრუში თერმომეტრის მოთავსებით, რაც აღწერს მუკოზული (ლორწოვანი) ქსოვილის ტემპერატურას.